بررسی قدرت سیتوکراتین 18 سرمی در تشخیص کارسینوم اوروتلیال

سابقه و هدف: سیتوکراتین‌ها، گروهی متنوع از پروتئینهای تشکیل‌دهنده اسکلت سلول‌های اپی‌تلیال هستند که بدنبال تغییر نئوپلاستیک این سلول‌ها و بروز کارسینوم ممکن است بداخل سرم و دیگر مایعات بدن ترشح شوند. این مطالعه با هدف تعیین قدرت اندازه گیری سیتوکراتین 18 سرمی در تشخیص کارسینوم اوروتلیال انجام گرفت. مواد و روش‌ها: سطح سرمی سیتوکراتین 18 در 76 بیمار مبتلا به کارسینوم اوروتلیال و 58 فرد سالم اندازه‌گیری شد. براساس نتایج حاصل از بررسی‌های هیستوپاتولوژیک نمونه‌های بافتی 24 نفر در مرحله T1، 18 نفر در مرحله ‏T2، 20 نفر در مرحله T3 و 14 نفر در مرحله T4 قرار داشتند. سطح سرمی سیتوکراتین در افراد مبتلا به کارسینوم اوروتلیال با توجه به مرحله تومور مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته‌ها: سطح سرمی سیتوکراتین 18 بیماران مورد مطالعه در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی‌داری را نشان داد (P<0.010). بررسی تفصیلی داده‌ها نشان داد که این اختلاف در مورد تومورهای مرحله T1 و T2 معنی‌دار نمی‌باشد (P>0.05). با انتخاب سطح سرمی 5 نانوگرم در میلی‌لیتر به عنوان نقطه عطف (cut-off) حساسیت و اختصاصی بودن سیتوکراتین 18 سرمی به ترتیب معادل 57% و 78% بدست آمد. حساسیت این تومور مارکر برای مرحله T1 (9%) ، T2 (35%) ، T3 (91%) و T4 (100%) بود. حساسیت سیتوکراتین 18 برای مراحل پیشرفته تومور (T3 , T4) 95% و مراحل ابتدایی آن 21% به دست آمد. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که سیتوکراتین 18 از ارزش تشخیصی مناسب برای تومورهای مرحله T2 , T1 برخوردار نیست. بکارگیری این تومور مارکر در یک "پانل تشخیصی مرکب"، می‌تواند عملکرد کلینیکی آن را افزایش دهد.